Spontane acties zijn soms zo leuk. Ik zag op een anosmie lotgenoten Facebook pagina een advertentie dat ze in Dresden zochten naar mensen die nog nooit hebben kunnen ruiken. Ik stuurde een mail aan de professor en kreeg een enthousiaste reactie terug. Voor ik het wist had ik een treinreis (want <3 treinen) en een hotel geboekt en zou ik een weekend naar Dresden gaan voor een reukonderzoek.
Dan blijkt er ook wel een familiegeschiedenis te liggen in Dresden. Mijn opa schijnt er een tijd te zijn geweest in verband met de tweede wereldoorlog. Maar niemand in de familie kon me daar echt veel meer over vertellen. Wel triggerde het extra interesse in deze stad. Wat was dan die oorlogshistorie?
Ik heb niet zoveel met het voormalig oostblok. Ik stelde me altijd grijze huizenblokken voor zonder ook maar enige vorm van fantasie. Met dat vooroordeel ben ik dus nog steeds niet zover gekomen dat ik steden als Praag of Boedapest heb bezocht.
Het zou geen toeristisch tripje worden, maar vooral in het teken staan van het onderzoek op zaterdag. Onderweg in de trein naar Dresden kreeg ik te horen dat het verplaatst werd naar zondag. En ineens had ik een hele lege dag in Dresden te vullen. Change of plans, ik ging de toerist uithangen!
Mijn eerste kennismaking met Dresden was treinstation Dresden Hbf. Mijn hotel lag zeer dichtbij, maar in die paar honderd meter had ik al een eerste cultuurshock te pakken. Overal waar ik keek eettentjes en winkels! Meerdere verdiepingen, shoppingmalls… en echt alles wat je je kunt bedenken zit er bij elkaar. Ik kan me geen Mediamarkt voorstellen in de Kalverstraat, maar daar zit het gewoon allemaal bij elkaar. En honger hoef je dus ook niet te hebben. Eettentjes, kraampjes, MacDonalds, falafel en braadworst. Welkom op de Prager Straße, zeg maar. Ik at nog snel wat in de lokale gyros tent en dook mijn hotel in.
Zaterdag was toerisme dag. Nog een van de vele verbazingen in Dresden was het enorm gestroomlijnde openbaar vervoer. Voor 6 euro kocht ik een dagkaart die ik pas ‘s avonds echt ging gebruiken omdat ik struikelde over een mannetje die hop on hop off tickets verkocht. En ik ben nogal een sucker voor dubbeldekkers die door een stad heen rijden. Ik werd nog snel even verwezen naar het beste broodje worst van de stad, te krijgen bij een kraampje bij Fleischerei Ernst Schulze. En niet veel later zat ik bovenin de bus me af te vragen wat er in vredesnaam te zien zou zijn in deze stad.
Het eerste verhaal wat ik te horen kreeg, ging over de straat waar mijn hotel ligt, en volgepakt met winkels is. Deze straat werd compleet platgebombardeerd in februari 1945 en er was daarna niet veel meer over dan een berg dakpannen waar je over heen liep. Nu was het een prachtige winkelpromenade met fonteinen.
Gaandeweg de rit leerde ik Dresden een klein beetje kennen. Afwisselend zag ik een gebouw wat tekenend was voor de periode van voor de oorlog, een DDR gebouw, een hersteld gebouw of een modern gebouw. En alles had een verhaal. De vrouwen die heel hard werkten om de stad na het bombardement weer op te ruimen (Trümmerfrau, wat letterlijk puinruimster betekent) hadden hun eigen monument. De hoeveelheid doden door het bombardement is onbekend, omdat de stad overvol was met vluchtelingen op dat moment. Dat ongeveer 90% van de stad vernietigd werd door de bommen. Dat er een link is tussen Putin en Dresden en dat hij er nog steeds een favoriet cafe heeft. Hoe het leven in de DDR tijd er een beetje uit zag, kreeg ik te horen. Het verzet tegen het regiem dat besloot de gebombardeerde Frauenkirche in puin te laten in het centrum van Dresden om te laten zien hoe slecht het westen eigenlijk wel niet was (zie foto).
Frauenkirche resten in de jaren 80.
Na de val van de muur is er ook weer veel veranderd in Dresden. En eigenlijk zijn ze tot op de dag van vandaag nog bezig met herstelwerkzaamheden. De Frauenkirche is bijvoorbeeld in 2005 hersteld en is denk ik het beste voorbeeld van het herstel van Dresden.
Naast het hele oorlogsverleden en DDR verhaal is de ligging van Dresden ook gewoon mooi. De oever van de Elbe is grotendeels onbebouwd en een belangrijke reden dat Dresden een enorm groene stad is. De stad ligt in een vallei waardoor je op verschillende plekken aan de rand een mooi uitzicht over de stad hebt. Een nadeel weer van die vallei… ze hebben er nogal eens te maken gehad met hoge waterstanden (vandaar ook de onbebouwde oevers).
De KLM voegt Dresden in mei toe aan hun vluchten en straks kun je vanaf 100 euro een retour Dresden boeken. En geloof mij, dat is zeer de moeite waard! Een stad met een enorme geschiedenis die heel goed zichtbaar is.
Oja, maar ik ging helemaal niet als toerist!! Ik ging voor het anosmie onderzoek. Nou, snel dan even. Ik kreeg een MRI scan en daaruit bleek dat er met mijn neus niets aan de hand is. “Maar waarom kan ik dan niet ruiken?” is dan een logische vraag. Het antwoord? Ik mis schijnbaar de Olfactory Bulbs die de geurinformatie aan de hersenen zou moeten aanbieden. Gewoon het linkje tussen mijn neus en brein is niet gevormd…heeft er ook nooit gezeten. Is er gewoon niet! Of op die plek dan 2 wiskundeknobbels zaten, kon de professor niet ontdekken. Ik kreeg nog wat foto’s van mijn brein mee, wat potjes met aroma’s om via een omweg nog iets van geur te trainen en de belofte om contact te leggen met een instituut in Denemarken waar ze dan weer bezig zijn met genetica en anosmie. Wordt vervolgd dus… binnenkort maar eens een weekend Denemarken regelen 😉