Na het lezen van Suewy moest ik denken aan Rome. In 1995 ging een groep van onze middelbare school deze stad bezoeken. Deze groep had Latijn in zijn pakket en dit was de beloning daarvoor. Omdat er nog wat plaatsen over waren kwam het zover dat Roos werd ingeloot. Zo kon ik met onder andere Judith een week lang genieten van veel moois dat Italië te bieden heeft.
Het jaar ervoor mocht ik al mee naar Venetië waar ik verliefd werd op alles wat Italië was. Deze trip waar ik samen met mijn beste vriendin aan mee zou doen zou geweldig worden. En omdat het een schoolreisje was werd dat het ook. Want wat is er nou leuker dan met een hele grote groep bekenden te gaan kamperen en achteraf samen te keuvelen over alle rare dingen die gebeurden?
Rome heeft bij veel van ons een grote indruk achter gelaten. Positief en negatief. Al op de eerste dagen kreeg een klasgenootje een ongeluk (ontploffing) met een gastankje waardoor ze de rest van de vakantie niet mee kon. De bezoekjes van de docenten aan het ziekenhuis staan me nog erg goed bij. En het zal de hele groep nu wel duidelijk zijn hoe je NIET een gastankje moet vervangen….
Ik heb een boek met herinneringen op mijn schoot. Voorop de foto van bijna de complete groep. De meeste mensen spreek ik niet meer. Sommigen zijn getrouwd…sommigen hoogzwanger…of hebben allang een gezin…Sommigen zijn nog single en op zoek naar wat ze willen…Ieder is zijn eigen weg gegaan.
Binnen in het boek staan de verhalen. En met het lezen van andermans verhalen komen de herinneringen en beelden die daarbij horen. Want onze camping had een zwembad waarvoor je een badmuts moest dragen. In het winkeltje kochten velen dus netjes een badmuts om die massaal op te showen voor de mensen die er geen hadden (en dus niet mochten zwemmen). Wat moesten wij lachen toen bleek dat het zwembad precies tijdens ons verblijf gesloten was…
De foto’s laten niet alles zien. Een foto van een jongen met een bruine vlek op zijn tshirt vertelt niet dat hij daarvoor koffie had gemorst precies op zijn edele delen. En dat er op de foto onder dat tshirt zich een koelelement op zijn ballen bevindt. Helaas wou hij de blaar op zijn lul niet aan ons showen…
En die jongen die zeiknat op de foto staat? Je hebt op zo’n trip altijd stelletjes die ontstaan of dreigen te ontstaan. Dit was de laatste variant. Het lachende meisje op de foto bij die jongen wou aandacht en gooide een lading water van de Trevi Fontein over hem heen. Het heeft geholpen want na de trip zouden ze verkering krijgen ….
En waarom op de helft van alle foto’s slapende mensen staan? Dat de muziek van Judith (“i wanna be a hippy”, maar dan 100 varianten..) mij vervelend maakte en ik daarom probeerde mijn reisgenoten op hun charmantst op de foto te zetten. De klodder kwijl bij 1 van de jongens is voor eeuwig vastgelegd. En daarmee de herinnering naar de jongen die bij het remmen slapend van de achterbank afviel en tussen de stoelen belandde….
De lol die ik met Judith gehad heb staat niet op de foto. Er is nog steeds het mysterie van de verdwenen zonnebril. Want bij het bewandelen van de Via Appia sprong ze in een plas waarbij ze haar zonnebril verloor. We hebben gezocht maar het mocht niet baten. De bril is tot op vandaag nog spoorloos. Iets wat ons maar niet los laat…
Je leert op deze manier je klasgenoten zoveel beter kennen. Ineens is die suffe jongen helemaal zo suf niet meer. Maar ook andersom! Maar ook docenten zijn ineens geen docenten meer. Je groeit naar elkaar toe en na het afscheid nemen moet je het verder in je eentje doen. Met je boek met verhalen…
(1.8.05 21:58)
Mooi he al die herinneringen
(1.8.05 22:01)
heerlijk toch…schrijf ze op anders vergeet je zo snel..
(1.8.05 22:10)
Ach ja, toen was je nog jong en ongecompliceerd …
(1.8.05 22:18)
Wij gingen naar Ameland. De lol was er niet minder om overigens
(1.8.05 22:19)
Leuk inderdaad, zulke herinneringen! Leuk om aan terug te denken .. en vooral als je er nog foto’s van hebt!
Je maakt altijd wel iets mee op zulke tripjes. Vooral in Rome! 😀
Volgens mij heb ik nog ergens een oude camera met nog oudere foto’s nog op een niet ontwikkelt rolletje. Denk wel dat die inmiddels allemaal mislukt zijn .. maar .. misschien toch nog eens kijken een keertje!
(2.8.05 01:32)
Nu ben ik wel op je blog!
(2.8.05 12:05)
In die goede oude tijd 😉
Ik ben verliefd geworden op Italië sinds mijn (school)trip naar Florence! En sinds mijn eerste pizza natuurlijk…
(2.8.05 13:24)
*zucht*
Rome…. wat een herinneringen….
Wat een goeie tijd….
en je had toen dat Eden parfum bij je, elke keer dat ik dat luchtje ruik moet ik weer terugdenken aan toen…
(2.8.05 22:14)
Ik houd van Italie, Toscane en Umbrie vooral… maar echt verliefd ben ik op Oostenrijk en Hongarije… Al heeft Zuid Afrika ook wel iets en… Tja, quess the world can be a pretty place! Zeker als het de mooie herinneringen zijn die blijven hangen.