Ik ben single en dat ben ik al heel lang. Er waren tijden dat ik me daar vreselijk druk om kon maken, maar ook tijden dat het me geen moer kon schelen. Die verschillende gevoelens bij het single zijn zorgden ervoor dat ik wel eens aan een “relatie” begon en zodra ik erin zat, ik het liefst er zo snel mogelijk weer uit wou. Meestal wist ik dat na een uurtje al wel….De uitvoering is wisselend geweest.
Het benauwde gevoel van een “partner” heeft er de afgelopen jaren voor gezorgd dat ik niet in relaties ben gestapt die niet goed voor me zouden zijn. En uiteindelijk heeft het me ook mijn inzicht gegeven dat het geen zin heeft om tussentijdse scharrels te nemen, maar dat ik beter kan wachten tot het die ene perfecte partner is. En dus richt ik me op mezelf en wacht ik….
Ondertussen begint het wachten al aardig lang te duren. Ik heb mijn leven aardig op een rijtje. Sinds kort heb ik een geweldige baan met een heel mooi uitzicht voor de toekomst. Ik begin steeds meer besef te krijgen van wie ik eigenlijk ben en dat ik me daar helemaal niet voor hoef te schamen. Maar blijkbaar ben ik nog niet zover dat daar een partner bij past. En een voordeel is dat ik dan ook heel lang geen leuke mannen heb ontmoet die uberhaupt in de buurt konden komen van mijn ideaalbeeld.
Mijn ideaalbeeld is geen Brad Pitt of Robbie Williams. Ik ben veeleisend, maar zo erg nou ook weer niet. Ik heb wel eens momenten gehad dat ik twijfelde of ik niet teveel eisen had. Een angst kwam dan omhoog dat ik het met minder zou moeten doen dan waar ik voor ga. Van een afstandje een bizarre gedachte, want dan zou je toch nooit verliefd worden? Van zo’n afstandje kon ik het niet altijd bekijken…
Maar ja, wat dan? Je moet niet denken dat ik eenzaam in mijn huisje zit te wachten tot hij aanbelt. En ondertussen de dagen voorbij laat tikken. Het gaat om die arm om je heen van een persoon die naast je staat. We kunnen het best alleen, maar samen is net even iets fijner. En weer eens wat sex hebben kan ook geen kwaad lijkt me zo 😉 Het gaat om die nieuwe stap in je leven waar je met iemand samen aan een toekomst kan bouwen.
Eerst zal ik moeten afleren steeds elke stap van mezelf in twijfel te trekken. “Doe ik het wel goed” of “vinden ze me niet raar” zullen uit mijn denkpatroon moeten verdwijnen. Ik zal moeten zijn wie ik ben en voor mezelf besluiten geen eens contact te willen met mensen die dat niet aan staat.
Ik zit in een proces en heb het idee dat ik aardig op weg ben. Deze hersenkronkels zijn weer eens een afsluiting van een paar stappen. Plus een reminder als ik terugval. Soms moet je nou eenmaal dingen opschrijven om er bewuster van te worden. Ik type….
Een maand geleden had ik het gevoel dat ik het contact verloor met bijna iedereen. Soms maak je een stap en zit je niet meer op één lijn met mensen. Zo’n periode is eenzaam en frustrerend, want je contacten geven je niet meer het gevoel dat ze eerst gaven. En je staat voor het dilemma contacten te verbreken of te accepteren dat het nou eenmaal zo is. Ik werd bang dat als deze mensen al niet meer op 1 lijn zaten, dat niemand dat dan zou zijn. En ik voelde een zwart gat aankomen waar geen uitweg uit zou zijn.
Het mooie van vele levenslessen, is dat je op een gegeven moment het grote verhaal kan gaan ontdekken in je eigen leven. De rode draad kan je zien en daardoor worden je dips minder ernstig. Het idee dat het je niet “overkomt” maar dat het een deel van het groeiproces is, maakt het stukken makkelijker om door te komen. En juist door die instelling ga je er ook sneller doorheen.
Nu, een maand later dus, ben ik dat gevoel alweer helemaal kwijt. Voor die ene hand mensen waar ik niet meer op 1 lijn mee zit heb ik de afgelopen week 2 handen mensen ontmoet waar die lijn helemaal aanwezig is. En zulke contacten laten je weer voelen wie je bent en dat daar dus helemaal niets mis mee is. En misschien is het mooiste van dit gebeuren nog wel dat ik er nu achter ben gekomen dat ik helemaal niet te kieskeurig ben. Dat zodra ik op 1 lijn met iemand zit, dat het belangrijkste is. Dat het nu nog even niet zo mag zijn. Maar dat het dus wel goed komt….
