
Ooit zou ik naar Guido Weijers gaan. Ik geloof dat het 18 januari van dit jaar was. Het mocht niet zo zijn. Het was namelijk de dag dat Nederland op zijn gat lag (of eigenlijk waaide). In heel Nederland werd alles afgelast maar in Den Haag moest de show doorgaan. De familie Roos die bij aanvang warm welkom werd geheten was dus niet aanwezig. Ik heb de trip vanuit Amsterdam opgegeven nadat ik heel Amsterdam wel had gezien, maar er nog steeds geen treinen reden en de show al bijna zou beginnen….(Guido zou ons, de afwezigen, in die show “mietjes” hebben genoemd….)
Dan maar in de herkansing. Met korting konden we (eigenlijk Caroline) nog kaarten scoren voor de show in Amsterdam van vandaag. Een stuk veiliger lokatie voor als het zou gaan stormen. Mede dankzij het super goede weer (en de auto van Gerber) was ik stipt op tijd aanwezig bij de Meervaart (een dood stuk Amsterdam). Zonder al te veel verwachtingen in afwachting van de show. Heel vroeger was ik wel eens naar een show van Hans Teeuwen geweest, waar ik toen ontzettend veel van had verwacht en ZO vies tegenviel….Heb ik al gezegd dat ik hem niet leuk meer vind?
Maar Guido bleek allesbehalve Hans te zijn. Ik heb niet snel last van een lachstuip (behalve met Judith op de middelbare school), maar dit was toch wel veel meer mijn soort humor. Ik heb me zitten verbazen over de geniale vondsten…Maak van iets alledaags maar eens een zo’n goede grap dat iedereen het herkent.
Ik wil nu niet zeggen dat ik van het begin tot het einde in een deuk heb gelegen. Dat is ook niet de aard van dit beestje. Hier en daar had ik het idee dat sommige grappen teveel uitgemolken werden door steeds verwijzingen terug te laten komen. Neemt niet weg dat dat soort bruggetjes wel zorgen dat het ÊÊn geheel blijft.
Ooit vond ik Guido niet zo lief meer. Gewoon omdat hij zijn show in Den Haag niet had afgelast omdat ik niet kon komen. Toen hij ons ook nog eens “mietjes” noemde, was de liefde helemaal over. Vandaag was in eerste instantie meer voor de gezelligheid. En het werd al snel meer dan verwacht. Hij heeft het toch wel een beetje goed gemaakt.
Mannen met humor zijn toch wel erg leuk. Mannen die loensen kunnen er ook zeker mee door. Mannen die om mij lachen zijn helemaal leuk (Roosje had grootse plannen om Guido aan te spreken maar durfte hem natuurlijk amper aan te kijken. Bij de parkeerautomaat durfte ze een heel klein beetje….Hij blijkt toch echt bruine ogen te hebben…)
Guido Weijers, XIPNAO!
Grinnikmoment: De grasmaaier
Lachstuipmomenten: Alles rondom het eitje in de hoek, de achterruitenwisser
Jammer-maar-helaas-moment: Terugbellen van telefoon wat niet door ging
Oja-moment: Alles rondom vroeger, zo herkenbaar!
(en is ook nog eens een lekker ding -> klik hier!)
Maaruh…Guido. Was het nou echt nodig om ons te achtervolgen door Amsterdam?