Het was het jaar 2000. Met een contract op zak voor 4000 gulden in de maand en een auto van de zaak studeerde ik af. Mijn studentenleven was voorbij en ik zou nu 5 dagen in de week op en neer gaan rijden tussen Amsterdam en Nieuwegein. Ik woonde samen in de Bijlmer en dit zou het begin van een nieuw leven worden. Nog even en ik kon ook een huis gaan kopen in een betere buurt.
Maar ergens klopte het niet. Had ik nou werkelijk gestudeerd? Ik wilde iets doen met programmeren en internet. Maar de opleiding bedrijfswiskunde die ik had gedaan had me daar maar weinig over geleerd. Met het papiertje in de hand hoorde ik het advies van de mentor. “Ga vooral lekker werken en niet meer verder studeren…” Ik belde mijn bijna baas dat ik toch niet kwam werken. De onbedwingbare drang om meer en zekerder te weten voor ik toe moest passen, maakte dat ik nog informatica wilde studeren. En zeg nou zelf, als meisje kunnen zeggen dat je informatica hebt gestudeerd is wel stoer natuurlijk. En ergens ver weg… Vond ik ook wel dat ik het aan mijn stand verplicht was universiteit te doen. Ik schreef me in bij de VU en ging aan de slag. Geen leasebak maar nog een paar jaar een OV-jaarkaart hebben. Ik nam contact op met een bedrijfje waar ik ooit een stageplaats kon krijgen, maar niet had genomen en daar kon ik 1 dag in de week gaan werken voor weinig. Maar genoeg om van rond te komen. Want op wonderbaarlijke wijze bleek ik nog een extra jaar studiebeurs te krijgen…
Ik maakte kennis met mijn studiegenoten. Eén voor één het type dat je zou verwachten. En wat ik de afgelopen 4 jaar had geleerd over computers en internet bleek niets waard te zijn. Deze jongens hadden op de middelbare school al kleine bedrijfjes gehad voor al uw programmeer en internet werk. Vier jaar verschil en zo’n grote kloof!
Op jacht naar vrijstellingen vervolgens. Waarom opnieuw basiscursus programmeren gaan volgen? En al die wiskundevakken waren ook nergens voor nodig. Ik maakte kennis met mijn bachelorbegeleider die het geen goed idee vond dat ik naast mijn studie werkte. Ik moest wel en 1 dag in de week was toch niet zoveel?
Elke dag zat ik op de VU. Er was veel verplichte aanwezigheid en veel werkgroepjes. Ik deed vakken uit het eerste en tweede jaar door elkaar omdat de vrijstellingen een rare gatenkaas van mijn studieprogramma hadden gemaakt. Van deze lijst rondde ik in hoog tempo de benodigde vakken af. In dit tempo was het klusje in 2003 of 2004 wel geklaard…
We moesten ons huis in de Bijlmer uit. En er waren weinig opties. Ik ging met mijn toenmalige vriend op zoek naar een koophuis en vond wat leuks in Diemen. Groot en eventueel op te splitsen in 2 appartementen, mochten we ruzie gaan krijgen… Ik had alleen een vast contract nodig van minimaal 20 uur per week om dit een beetje te kunnen bekostigen.
Zo’n contract blijkt snel geregeld te kunnen zijn. Via via hoorde een oud werkgever van mij dat ik op zoek was naar werk en hij wist wel wat. Het contract was zo getekend en ik werd gedetacheerd op een erg leuke plek. Nadeel was wel dat ik minder vaak op de VU kon zijn en meer in de avond moest doen. Het huis hebben we toch maar niet genomen…
Mijn studiegenoten konden er wel mee leven dat ik meer werkte. Zij begonnen ook hier en daar bijbaantjes te krijgen. Een kwestie van handig plannen en het ging prima. Het afronden van de vakken ging nog even goed en na het eerste jaar kreeg ik netjes mijn P uitgereikt. Het voortgangsgesprek met de bachelorbegeleider was pittig. Ik was meer gaan werken, dat kon niet goed gaan… Ik verzekerde dat dat wel mee zou gaan vallen. Ik had inmiddels een huurhuisje gevonden in de Pijp en dacht de hele wereld aan te kunnen…
Heel erg goed ging het het tweede jaar ook niet echt meer. Ik ontmoette een jongen die van dezelfde opleiding af was gekomen als ik en nu ook informatica deed. En 2x zoveel vrijstellingen bij elkaar had geslijmd als ik. Voor veel daarvan had ik inmiddels netjes college gevolgd en tentamen gedaan. Op hoge poten ging ik naar de begeleider en eiste dezelfde vrijstellingen. En die kreeg ik… Daarnaast haalde ik dat jaar maar 8 vakken, goed voor een half jaar aan studiepunten. Wellicht kwam dat ook een beetje doordat ik in april van dat jaar (2002) gevraagd was voor een baan als accountmanager, 4 dagen in de week….
De klad kwam er goed in. Ik stopte na een paar maanden weer met de bewuste baan en ging terug naar 24 uur in de week werken. Mijn toenmalige vriend werd mijn ex aan het begin van het derde studiejaar. Mijn bachelorbegeleider adviseerde me vooral te stoppen met de opleiding. Dit zou nooit meer goed komen. De juiste opmerking op het juiste moment blijkt achteraf…Dankzij hem ben ik juist doorgegaan.
Ik ging drie dagen in de week met de trein op en neer naar Den Haag om te werken. Er lag een stapel oninteressante vakken op me te wachten en ik ging op zoek naar een manier om meer lol te krijgen in mijn studie. In de studiegids stond aangegeven dat je een Master variant in communicatie/educatie kon doen binnen mijn studie. Niemand kon me er echter wat over vertellen. Het stond er wel in, maar niemand deed het daadwerkelijk. Na heel veel omwegen kwam ik erachter dat er een keuzevak Oriëntatie op Communicatie en Educatie was, wat verplicht bleek om deze variant te mogen doen. Domme pech alleen, het vak was net geweest… Na veel speurwerk (het gaat altijd zo: de genoemde docent in de studiegids werkt er niet meer of stopt binnenkort en dit jaar wordt het niet gegeven. Wie het volgend jaar zal geven is onduidelijk….) bleek het nog wel even te duren voor ik dat vak kon volgen, maar wanneer precies kon niemand mij vertellen. Daarbij kwam dat je hierbij 4 weken fulltime verplicht aanwezig moest zijn… Eens zien hoe ik dat zou gaan regelen met mijn werk… Het resultaat van dit studiejaar was teleurstellend. Het eerste vak in het derde studiejaar rondde ik af in april. In 2002/2003 haalde ik uiteindelijk maar 2 vakken. En het jaar 2003/2004 begon net zo dramatisch…
Op mijn werk waren ze niet heel blij meer met mij. Ik had al in januari 2003 aangegeven dat ik weg wilde uit Den Haag en dit lukte uiteindelijk (met veel zeuren) in de zomer. Er was nog geen nieuwe klus voor me, maar nu zouden ze wel wat sneller gaan zoeken. De zomer werd uiteindelijk wat vreemd. Want omdat ik een contract voor 24 uur had en “op de bank zat” moest ik oproepbaar blijven. Gek genoeg betekende dit dat als ik een dag naar college wilde ik een dag vrij moest vragen. Dit terwijl als ik gewoon werk had, ik dit gewoon op mijn vaste vrije dagen kon doen. Op de bank zitten betekende ineens geen vrije dagen meer hebben, ook al had je de hele dag niets te doen.
Er volgde een opdracht in Leeuwarden. Geen probleem, er zou in het centrum van Amsterdam een leenauto voor me klaarstaan die ik mocht gebruiken. Of ik wel om 8 uur aanwezig wilde zijn in Leeuwarden. Een half uur was ik onderweg om uberhaupt bij de auto te komen en daarna was het nog 1,5 uur rijden. Twee uur heen en twee uur terug. Ter compensatie werkte ik 2 om 3 dagen.
De tweede dag viel ik ‘s ochtends bijna in slaap achter het stuur onderweg naar Leeuwarden. Dit ging niet mijn werk worden! Telefonische helpdesk en daarvoor zover reizen… Ik besloot aan “werkweigering” te gaan doen en belde mijn baas. Leuk dat ze werk voor me vonden, maar dit was totaal onrealistisch. Niet veel later kreeg ik werk in Leiden.
In de nieuwe studiegids stond weer wat over de verplichte orientatiecursus, het was ineens niet 1 maand, maar 2 maanden verplicht. Ik mailde en belde de genoemde docent om te vragen wanneer het nou precies plaats zou vinden. Dit zou over een week al zijn! En ik diende minimaal 4 dagen in de week aanwezig te zijn… Op mijn werk kreeg ik natuurlijk de deksel op mijn neus, ook al had ik toen nog niet de baan in Leiden… 4 Weken in oktober en 4 weken in maart vrij kon ik absoluut vergeten. Onbetaald verlof was geen optie. Er bleek in februari nog een kans te zijn om het eerste deel te volgen. Deze vier weken kon ik met heel veel pijn en moeite dan wel vrij krijgen… Als ik het tweede deel ook wilde, moest ik maar ontslag nemen. Het maximum was namelijk al 3 weken, dus dit was onzin. Teruggaan naar een oproepcontract was geen optie. Mijn werkgever (IT-branche) adverteerde speciaal onder de studenten voor deeltijdwerk, maar was niet toeschietelijk als er daadwerkelijk gestudeerd diende te worden. Ik moest kiezen tussen werk en studie, maar had het geld hard nodig. En wat wilde ik dan gaan doen? De VU snapte mijn probleem en vertelde mij dat maart eventueel wel gemist kon worden…
Het studiejaar 2003/2004 stond in het teken van overspannen zijn. De eerste helft brak de moeilijk lopende relatie met mijn werkgever zich op en zag ik qua studie niet echt het licht meer. Ik vond mijn werk niet leuk, ik vond mijn baas niet leuk, ik vond mijn studie maar moeilijk te combineren en wat wilde ik eigenlijk met mijn leven doen? Ineens bleek ik in januari zover heen te zijn dat de dokter het beter vond dat ik thuis zou blijven. Overspannen en op zoek naar een nieuw doel in mijn leven. De reintegratiearts vond het een goed idee als ik me eens zou orienteren op een andere richting dan waar ik nu in werkzaam was… Kwam dat even goed uit, een maand later zou de orientatie op communicatie en educatie beginnen…
Alles viel op zijn plek. Ik orienteerde me suf en ontdekte het webloggen. Een jaar van zelfontwikkeling volgde. Even geen werk aan mijn hoofd en terug naar de basis. Wat wil ik nou eigenlijk? Psychologen werden versleten en uiteindelijk kwam ik terecht bij een haptonoom waar ik veel meer aan had. Naast mijn beide orientatievakken haalde ik dat studiejaar maar 2 vakken… Na de zomer zou ik beginnen met mijn communicatie master en ik had er zin in!
Mijn bachelorbegeleider benadrukte nog maar eens dat het tempo wel erg laag lag. Mijn Masterbegeleider kon me niet heel erg goed helpen, want ik was een grote uitzondering. Welke Informatica student wil er nou communiceren? Er was niets duidelijk over deze variant en hoe die ingericht diende te worden. Eén jaar communicatie en één jaar informatica. Maar als ik alle verplichte informatica vakken zou doen zou ik al ruim boven dat ene jaar uitkomen. En ik zou een half jaar stage moeten lopen. Dat klopte niet helemaal… Mijn begeleider ging op onderzoek uit. Wat hier toch uit zou komen zou waarschijnlijk wel de invulling worden voor elke andere malloot die het in zijn hoofd gaat halen deze variant te doen. Maanden later was het rond…Ik mocht zelf mijn vakken kiezen en daarnaas een iets kortere stage lopen. De vakken die ik al had gevolgd waren geschikt en pasten in het programma. Ik had weer even lucht.
En dan is het alweer het studiejaar 2004/2005. Ik ging langzaam reintegreren en daarnaast volgde ik college. Met een studieadviseur maakte ik een plan om toch nog voor september 2006 af te studeren. “Waarom moet dat dan?” had ik de afspraak daarvoor gevraagd. Ik wist niet dat de 10 jaar tijd die je krijgt van de Informatie Beheer Groep is vanaf het begin van je eerste studie en dat dit niet per studie geldt… Het werd wat krap en er werde een berg formulieren ingevuld. Mijn huisarts zette nog ergens een handtekening onder en er ging een verzoek tot uitstel naar de IBG. Voor mijn eigen zekerheid had ik nu tot 1 september 2007…
Het studiejaar liep als een trein. De communicatievakken waren geweldig en dit gaf me energie om tussendoor ook nog af en toe een tentamen te doen van 1 van de informatica vakken en een practicum af te ronden. Ik maakte een definitieve lijst met vakken die mijn complete programma zouden worden en stuurde dit naar de Examencommissie. Na wat schuifwerk kreeg ik het (gelukkig) akkoord. Inmiddels had ik al bijna vakken gehaald van die lijst en het eindpunt was in zicht. Ik nam (eindelijk) ontslag om stage te kunnen gaan lopen bij de Telegraaf. Wat een grote opluchting bleek te zijn. En ik zou uiteindelijk 75 studiepunten halen in dat jaar, waar 60 punten staan voor 1 studiejaar.
In dit tempo zou ik 1 september 2006 gewoon gaan halen. Het jaar 2005/2006 begon en nu moest het gebeuren. Ik had me inmiddels ingeschreven bij een uitzendbureau en kreeg veel leuke klusjes. Verder teerde in enigszins op mijn spaarrekening voor de grote uitgaven. Ondertussen ging ik op zoek naar een stageplek om te kunnen afstuderen. En net zoals toeval niet bestaat liep ik een oud studiegenoot tegen het lijf die wel wat wist.
Datamining zou het gaan worden. Ik informeerde bij de docent wat ik ervan moest verwachten en zou eventueel opdrachten kunnen doen zodat ik in februari al op stage zou kunnen gaan. Tot die tijd was er alleen maar weinig te doen voor mij. Alle vakken die ik nog moest doen waren in het voorjaar. Wellicht kon ik alvast beginnen aan het schrijven van mijn scriptie. Maar toen kwam Robbie ineens onverwacht naar Europa en had ik in september en oktober van 2005 (en de maandan daarna) hele andere dingen aan mijn hoofd… Parijs, Amsterdam en Berlijn werden bezocht en ik ging op jacht naar kaarten voor de komende tour in de zomer van 2006.
Toen de stage bijna rond was, bleek dat de VU het geen goed idee vond om mij toestemming te geven om te beginnen aan mijn stage. Ik moest nog teveel vakken en het programma leek hun te vol om in 1 jaar af te ronden. Gezien mijn recente overspannenheid kreeg ik het dringende advies vooral nu nog niet te beginnen aan de stage. Met stageplek werd dus mijn werkplek voor 28 uur in de week. En tussendoor haalde ik nog wat vakken…
Ineens was het de zomer van 2006. Tussen alle concerten van Robbie was er geen tijd om tentamens te halen. Mijn tentamenperiodes hield ik leeg, maar dit leverde verder weinig op. Ik haalde het datamining vak dat nodig was voor de stage en toen was het studiejaar alweer voorbij. September 2006 was ik niet afgestudeerd…
1 September 2007 ging vanaf dat moment door mijn hoofd. Daarbij berekende ik wat het mij zou gaan kosten als ik die datum niet klaar zou zijn. 12.000 Euro ongeveer… Wellicht dat dit een extra stimulans zou gaan worden. Ik zou 1 november 2006 nu echt gaan stagelopen. Dan zou ik 1 april klaar zijn en dan mijn bachelorproject, scriptie en tentamen nog moeten voor 1 september 2007. Appeltje eitje, dit ging gewoon lukken…
Waar ging het mis? En ging het ook echt mis? Het tentamen dat ik nog moest doen bleek problemen te geven. Als ik 1 september Master wilde zijn moest ik 20 juni Bachelor zijn. En het tentamen was een paar dagen na die datum. Er moest weer geschoven worden en tijdens het schuiven bleek toch ook dat er ergens een probleem was met een vak dat ik op mijn lijst had staan. Ik ging richting de VU om nu maar eens met de examencommissie om de tafel te gaan om het voor eens en altijd duidelijk te krijgen wat ik nou precies moet doen. Een vak uit mijn eerste jaar kwam ook voor in de communicatievariant en uit een mail had ik begrepen dat ik daar dan vrijstelling voor zou krijgen. Dat was niet zo en ineens leek ik nog een vak te moeten doen. Creatief boekhouden bleek nuttig te zijn en ik haalde een vak uit mijn HBO tijd tevoorschijn om een vak van Wiskunde vrijgesteld te krijgen dat ik in mijn Bachelor toevoegde zodat ik het vak uit het eerste jaar in mijn Master kon gebruiken. Enige probleem was nog wel dat er een kleine aanvullende opdracht nodig was…
*zucht* Maar alles was nu wel eindelijk duidelijk. Ik liep vrolijk stage en haalde op wonderbaarlijke wijze nog een tentamen tussendoor. 1 April kwam dichterbij en ik was nog steeds niet klaar. Eén maand extra stage lopen zou de oplossing zijn. Dit lukt niet en ik probeerde de stage naast mijn werk af te ronden.
Het verslag werd dikker en dikker en het eind kwam maar niet in zicht. Ik zat er ondertussen aardig doorheen en dit was niet heel bevorderlijk voor de voortgang. Begin juni haalde ik mijn Bachelorproject en doordat het tentamen dat een paar dagen na de deadline plaats zou vinden geruild was met een Mastervak had ik ineens mijn Bachelor op tijd. 1 September 2007 was nog steeds in zicht. Maar waarom schoot dat stomme stageverslag maar niet op?
Sommige dagen had ik het opgegeven en andere dagen zag ik het weer zitten. Ik nam verlof op om mijn scriptie te schrijven en mijn tentamen te halen, maar ik lag deze weken voor dood op bed. Moe vanwege de lange dagen die ik al maakte vanaf februari. En gefrustreerd. Eerst moest dat stageverslag blijkbaar af voor ik weer energie zou hebben. Begin augustus was het dan eindelijk zover. Ingeleverd, klaar, finito!
Augustus, nog een paar weken voor een scriptie en tentamen. Oja, en die aanvullende opdracht die nog tussendoor moest. Ik wilde niets liever dan op vakantie en dat zou ik in september dan ook gaan doen van de laatste verlofdagen die ik nog had. Ergens hield ik hoop in de goede afloop maar was ik ook wanhopig omdat ik niet wist waar ik de tijd vandaan moest halen. Ik werkte 32 uur per week… *help*.
“Dan ga je toch gewoon naar huis?” klonk me als muziek in de oren, maar vond ik niet gepast. De boel in de steek laten omdat ik zo nodig een studie af wil maken? Toch was dit de enige oplossing. Maar alleen een serieuze optie als ik het dan ook echt zou kunnen en gaan halen. De scriptiebegeleider werd gebeld en gevraagd om mee te werken. En ik stuurde de docent van het tentamen een mail of hij versneld wilde nakijken. “Geen probleem en succes!”, en Roosje ging naar huis om een paar dagen niet meer achter de computer vandaan te komen.
Hoe het is gelukt weet ik niet. Voor ik het wist had ik een scriptie af en de aanvullende opdracht ingeleverd. Terwijl ik een boek probeerde te lezen voor het laatste tentamen kreeg ik alweer mailtjes dat het zojuist ingeleverde voldoende was. Hyper probeerde ik me te concentreren, wat absoluut niet lukte. Het zou mis gaan lopen op dat ene tentamen. Maar 1 dag om te leren terwijl ik daar normaal 7 dagen voor nodig zou hebben. De motivatie ontbrak lichtelijk om het toch te proberen. Daarbij was ik (op dat moment ten onrechte) zwaar relaxt. Ik las voor de vorm toch nog maar verder in het boek door de hoofdstukken die als meest belangrijk waren aangegeven. De volgende ochtend las ik nog een uurtje door de proeftentamens heen… Nog steeds was ik relaxt. Misschien omdat ik het zelf niet meer in de hand had.
Het was misschien beter geweest als ik het niet had gehaald. Dan was ik eindelijk eens goed op mijn bek gegaan door mijn eigen stomme schuld. Maar wederom heb ik het op het laatste moment gered. En vandaag had ik dan ook eindelijk de papiertjes in mijn hand:
31 Augustus 2007 staat eronder…. Ruim op tijd voor de IBG
