Month: March 2008

Een huis kopen. Waar begin je in hemelsnaam aan? Straks kun je niet meer terug naar je goedkope huurhuisje. Maar toch…Het is toch wel fijn om iets leuks voor jezelf te hebben!

Wel…niet…wel…niet. Mijn droomhuis kwam ik niet echt tegen de afgelopen maanden. Een paar mooie huizen die in theorie voldeden aan wat ik zocht, maar ik werd er maar weinig enthousiast van. Waarom? Geen idee…Maar het vaak genoemde “vlinders in je buik” gevoel voelde ik niet…

Misschien liggen mijn eisen te hoog. Bestaat mijn droomhuis gewoon niet voor mijn budget? Ben ik gewoon verwend en is dat onmogelijk te vinden in een stad als Amsterdam?

Ik hoef niet perse weg waar ik nu woon, dus dat gaan we dan vanzelf merken. Als ik over een jaar nog steeds geen huis heb gezien wat mijn hart sneller doet kloppen, dan zit er misschien iets niet helemaal goed in mijn visie van de werkelijkheid…

Maar wat gebeurt er? Ik loop door een straat om te zien of ik een woning wil bezichtigen die daar ligt. Ik kijk door het raam, maar kan niet heel enthousiast worden. Mede omdat de gevel gewoon bijzonder lelijk is. Maar woensdag ben ik vrij, en kijken kan altijd. Nieuwsgierig ben ik wel en misschien valt het mee.

Ik loop de straat uit richting mijn huurhuisje, dat 5 minuten verder ligt. Fantaserend over een huis hebben op deze lokatie. Want dat was toch best leuk. Alleen heb je wel een tuin op het noorden…Hoe erg zou dat zijn??

Ik loop langs het volgende blok. De gevels zijn hier stukken mooier. “Als hier toch eens een huis te koop zou komen” verzucht ik misschien iets hardop…. Twee meter verder slaat mijn hart over. “Te Koop” hangt er op het raam!!

Ik wilde naar huis rennen om de woning op te zoeken op internet, maar het was weekend en dat zou totaal geen zin hebben. Maar toch onrustig… En internet controleren. Daar stond de woning nog niet op. Zou deze dan al verkocht zijn?

Ja, ik ben enthousiast. Het is van binnen niet perfect afgewerkt. Er zit geen bad in en de woonkamer is niet aan de tuinzijde. En de tuin is ook nog eens op het noorden. Al mijn wensen vallen een beetje af. Maar hier ben ik toch wel heel enthousiast over. Nu maar hopen dat het ook echt wat is!

Wat doe je als al je favoriete artiesten een concert-stop hebben? Robbie Williams mailen dat hij moet komen zingen, zal niet heel veel effect hebben. En Keane is nu ook al even met wat andere dingen bezig.

Na al die leuke concerten in 2006 en 2007 is 2008 maar een beetje gaar… Ik heb Mika nog op het programma staan, en that’s it..

Iemand nog leuke suggesties?

Nee, ik ben niet verongelukt. Maak je geen zorgen. Ik ben netjes weer met de bus naar huis gekomen. Zonder botbreuken, wonder boven wonder!

Maar ik word oud. Net 30 en dan gaat het bergafwaarts (leuke woordspeling). Skien moet je ook niet meer doen blijkbaar. En al helemaal niet met slecht zicht. Tijdens hevige sneeuwval, laaghangende bewolking die op je bril vastvriest en ongeprepareerde drukke pistes is het lastig adalen van de rode piste. Zo zag ik zelfs iemand struikelen over een stukje tief-schnee!

Volgend jaar maar weer snowboarden. Of misschien heel veilig de hele vakantie rodelen. Met de slee de berg af is toch mijn favo activiteit geloof ik. En nee, niet remmen met de handremmen die op de slee zitten. Nee, gewoon voeten in de sneeuw en sneeuwhappen maar. Maar dat is wel de enige manier om veilig beneden te komen. Met je voeten sturen is een stuk effectiever dan met twee stokken die onderuit de slee steken. Remmen was dan ook totaal overbodig geworden, met als gevolg dat ik ietsje sneller was dan de rest….

En ja, er zijn filmpjes van. Van het moment dat we nog maar ne in de slee stapten en het allemaal nog niet zo onder controle hadden…tot het moment dat er een wedstrijdje schansspringen met slee was… Maar ook van het moment dat de filmende snowboarder mij (en ons) niet bij kon houden…

En ja, ik word gewoon te oud voor die ongein die wintersport heet. Te weinig geslapen de hele reis. Val Thorens zat vol met minderjarig gespuis dat nog niet zo goed tegen drank blijkt te kunnen en waarvan de ouders nog niet zijn begonnen aan het deel dat opvoeden heet… Midden in de nacht op deuren bonzen en lallend over de gang struinen. Of een soort van schoolreisje in de bus houden en zien wie het langst wakker kan blijven. De jongens bij de meisjes en andersom….

Nee, geen apres ski voor ons als je bedenkt dat er vooral disco was met datzelfde gespuis. Dat gespuis, met soortgenoten die neuken op de piste, als ik de gesprekken op de portofoon mag geloven. Hopelijk heeft Youri het naar zijn zin gehad…Lijkt mij persoonlijk wat koud…

Of gewoon geen Val Thorens voor mij? Ik ben er niet helemaal uit. Met mijn 3 reisgenoten heb ik ontzettend veel lol gehad. Je oud voelen schept toch ook een band. En veel meegemaakt voor een week…

Ski’s gejat, vrienden gemaakt met de plaatselijke gendarmerie (politie). Iemand met snowboard de berg af zien vallen die het gelukkig ook gewoon overleefd had. Reddingsploegen de berg in zien gaan voor heftige ongelukken. Diverse uitglijders op de ijzige wegen gezien. Veel sneeuw gezien: gele, rode en gelukkig geen bruine… (geen sneeuw gegeten van die kleuren).

En verder? Een zere kont gehad…. Want met z’n slee de berg af stuiteren is niet optimaal voor je achterwerk. Jammer dat de dag na de afdaling de terugreis in de bus al weer was. “Buschauffeur…heeft u een extra kussentje?”

Als iemand naar je toe komt met een vraag, wat maakt dat je iets nieuws kunt gaan proberen… En als dat op het laatst nog blijkt te werken ook…

Dan is mijn werk echt cool!

Echter, nu tijd voor vakantie. Op de lange latten in Val Thorens.

<%image(20080304-salarissen.jpg|234|246|null)%>

http://www.vvd.nl

Woensdag was het dan zover. Ik ging naar Delft voor de uitslag van mijn reukonderzoek. En de uitslag was aardig voorspelbaar. Mijn neus is helemaal niet kapot!!

“Maar als je neus niet kapot is, waarom kun je dan niet ruiken? “

Er is gewoon nog veel te weinig bekend over anosmie. Er zijn een aantal redenen bekend waarom mensen geen of verminderde reuk hebben. Ontstekingen, allergieen, slecht functionerende organen, enz… En na de onderzoeken bleek ik eigenlijk nergens last van te hebben.

Afgezien van een allergie voor katten en huisstofmijt. Maar daar heb ik te weinig (geen) last van om zo’n groot effect op mijn reuk te hebben. Plus dat het zou betekenen dat het in andere omgevingen beter zou moeten worden… Nee, mijn neus is prima in orde….

Het lijkt neurologisch te zijn. Maar daaar is gewoon echt te weinig onderzoek naar gedaan. Dus ik ga langzaam zoeken naar een neuroloog die mij als proefkonijn wil voor zijn onderzoek.

Ruik ik stiekem wel, maar kunnen mijn hersenen niets met de signalen? Of mis ik gewoon een stuk van mijn hersenen (bulbus olfactorius) omdat er extra ruimte nodig was voor mijn genialiteit 😉 ? Ooit zal ik er vast meer over weten. Ik ben er nieuwsgierig genoeg voor. Ik steek mijn neus even wat dieper in deze zaak…

Hij zit vast al een hele week te wachten op mijn bericht. Wat als ik er niets over zou schrijven. Zou het dan geen indruk op me hebben gemaakt?

Kijk naar onderstaande foto… En lees verder.

(thanx voor het lenen van de foto)

Anyway… Heel vroeger, toen Roos nog een klein Roosje was, kwam er wel eens een hele stoere jongen op visite. Met zijn ouders natuurlijk, maar als klein kind heb je nog niet echt besef van leeftijd van iedereen. Ik was een jaar of 4 en hij ongeveer 10.

Hij deed mee met de crossfietswedstrijd samen met mijn oudere broer. En ik vond het alleen maar heel spannend. Hoe vervelend kun je op zo’n moment zijn als klein zusje 😉

Na 25 jaar heeft hij me via hyves terug gevonden en heb ik hem en zijn vader na al die jaren weer ontmoet. Heel apart en bijzonder. Helemaal omdat je op zoek gaat naar herkenbare trekjes in iemands gezicht. Maar na een tijdje zag ik het toch wel. Dit was inderdaad die stoere fietscrossende achterneef van mij!