Month: July 2008

Spa en Wellness, thermen, geen sauna liefst, maar wel massage. Dat was het idee. Het liefst nog combineren met iets op de Wadden. Uitwaaien op het strand en tot rust komen met bubbels, kruidenbaden en massageolie.

Deze uitgebreide plannen zijn even op de lange baan geschoven. Want waar we nou eigenlijk het meest behoefte aan hadden was gewoon een uitgebreide massage. En daarvoor hoef je toch helemaal niet naar Thermea 2000 in Valkenburg??? (Iets leuks op de Wadden is namelijk nooit gevonden, en een reistijd va 6 uur met het OV was ook niet je van het)

Dus vanochtend nog een afspraak kunnen maken in Amstelveen en genoten van een welverdiende massage.

Grappig wel dat de dame zei dat mijn rug & schouders helemaal niet erg vast zaten. Voor iemand die zoveel achter de computer zit uitzonderlijk… Gek als je bedenkt hoe gestresst ik soms kan zijn. Maar het zal wel:)

En daarna was het gelukkig weer droog. De geitenboerderij was op loopafstand, maar we gingen toch wat verder weg. Met uitzicht op de bosbaan op een terras gezeten en verdorie nog verbrand ook. Ingekakt en loom van de massage. Wat een ellendig leven..;)

En dan kun je maar 1 ding doen. Weer een filmpje pakken. En daar heb ik absoluut geen spijt van.

Wat een super film is Dark Knight zeg! Blijkbaar niet helemaal opgelet de laatste tijd qua batman films, maar ik zat nog een beetje in een ander genre te denken.

Onderweg naar huis nog op de valreep mee uit gevraagd worden door de trambestuurder. De tweede keer in 1 week..What’s going on???

En dan? Is er weer een dag voorbij en is het leven over het algemeen best goed…

Je bent nogal moe en zit zo nu en dan een beetje in de knoop met jezelf. Gelukkig is het dan zover dat je een weekje vrij hebt zonder dat je eigenlijk een reis hebt geboekt. Je kunt dan een paar dingen doen. Een lastminute zoeken en snel nog even weg. Thuis zitten mutsen en moeier worden dan je al was. Of jezelf een beetje verwennen en leuke dingen gaan doen.

Deze week ga ik het laatste doen. En hopelijk hou ik dat de hele week vol. Maar vandaag een goed begin.

Meditatieve wandeling in het Amsterdamse Bos. Marion en ik waren op een gegeven moment toch wel een klein beetje verdwaald. Maar de Geitenboerderij was uiteindelijk toch gevonden. Daar begon de regen dus was het tijd te vertrekken naar andere oorden. De bus genomen naar het centrum van Amsterdam om daar dan maar de dag voort te zetten…

Heel spontaan de film genomen. “Iets met Will Smith is altijd leuk”. Zonder te lezen de film Hancock gekozen. En dat viel niets tegen. Onverwacht ineens. Best gelachen dus een goede keuze….

Maar dan moet er natuurlijk nog even gegeten worden. Iets van een maaltijdsalade, want we zaten nog vol. Maar uiteindelijk werd het voor mij wederom de hamburger in Vertigo. Hij blijft gewoon lekker!!

Marion haalde me nog over om naar het Vondelpark openluchttheater te gaan. En ik moet toegeven dat ik daar in al die jaren dat het is, nooit ben geweest. Maar het was een erg fijne afsluiting van een heel vermoeiende zaterdag. Ik ben helemaal relaxt maar best een beetje moei. Leuk om op het laatste moment Jeroen nog even tegen te komen. Toeval bestaat niet? Ofzo? 🙂

Ziet er blijkbaar zo uit:

Zelf proberen?

Zo, en dan kiest iemand 1 verkeerde zin en dan is je hele avond verneukt. Gatver!

*Gaat nu heel hard op zoek naar een ander huis*

Mijn rechteroog trekt en irriteert. Ik scheld er nog eens op en loop richting laptop om hem aan te zetten. Spieren zijn irritant en helemaal als ze gaan trekken om aandacht te krijgen. In de spiegel bekijk ik mijn triloog en constateer dat er aan de buitenkant nog steeds maar weinig van te zien is. Ik zet een stap…

En toen schoot de kramp in mijn kuit. Lekker die spieren die op gaan spelen! Mijn triloog is nou wel even rustig, maar de kramp gaat niet echt over. Fijn die spieren die aandacht willen….

Ik kan het niet meer ontkennen. Er gebeurt van alles in mijn hoofd en lijf om dingen op een plek te krijgen. En dat het geen betekenis heeft, maar gewoon toeval is? Ik geloof er niet in.

Als je al een tijdje niet helemaal lekker in je vel zit, ga je op zoek. Teveel piekeren over hoe dat komt en wie je de schuld kunt geven. En je druk maken hoe je hier dan ooit uit moet gaan komen. Afvallen om je lekker te gaan voelen is dan het idee. Maar het systeem werkt zo niet. Je wordt dikker als je je niet tof voelt. Tenminste, bij mij werkt het wel zo. Een neerwaardse spiraal…

Dit soort dingen moeten blijkbaar vanuit je binnenste genezen. En daarvoor moeten knoppen omgezet worden die makkelijker uitgesproken zijn dan geregeld. Van jezelf gaan houden, acceptatie, wees trots en leg de lat niet zo hoog zijn dingen die ik geregeld hoor. En ik weet dat het zo werkt. Maar als je zoiets al jaren probeert en tevens al jaren merkt dat het niet langer lukt dan 10 minuten, dan vraag je je af of je zoiets ooit onder de knie zult krijgen…En dan spreek je jezelf streng toe, en haal je jezelf eigenlijk weer naar beneden omdat je jezelf niet gunt te zijn wie je bent. Onzekerheid is onacceptabel, stress het gevolg 🙂

En soms sta ik er dan van te kijken hoe zoiets ineens kan veranderen zonder dat je er erg in hebt. En blijkbaar moeten dingen daarvoor eerst erger worden. Paranoia, een zelfvertrouwen onder de 0, onbegrip van anderen en jezelf, eenzaamheid en het gevoel dat alles mis gaat. Het leven is een kei in het organiseren van het juiste startpunt. Je staat er alleen voor, voor je gevoel. En dat is het moment!

Overgevoelig en labiel ben ik nu iets langer dan een week. En zo ernstig dat ik het niet meer kan ontkennen, wat natuurlijk prettiger zou zijn geweest. Maar wat het nou precies is, dat het zo goed laat werken. Dat is me nog niet duidelijk. Komt het omdat je zo overspoeld wordt met gevoel dat je verstand het niet bij kan benen? Is het omdat je nu gedwongen wordt op een andere manier naar je leven te kijken? Is het een manier van verwerking waardoor je weer zuiver naar je verleden kunt kijken? Is het ruimte creeeren in je hart voor andere denkwijzes? Dwingt het je om jezelf af te zonderen zodat je eindelijk eens echt met jezelf bezig kunt zijn en niemand anders? Of is het gewoon een symptoom dat je beter naar je lichaam aan het luisteren bent en dus helemaal geen oorzaak?

Hoe dan ook, machtig interessant en een bijzondere ervaring. Ik ga er maar even van uit dat het namelijk ooit weer over gaat. En laat het ergens goed voor zijn, zodat ik niet de rest van mijn leven zo labiel hoef te blijven 😉

Een paar dagen geleden. Een bijzonder luidruchtig moment. Ik hoorde vanuit mijn huis schuiven van hekken en een grote groep mensen druk door elkaar heen praten. Nieuwsgierig als ik ben, ging ik toch maar even uit het raam spieken. Een groep krakers duwde een caravan op een stuk braakliggende grond tegenover mijn huis. Ik grinnikte en ging door met waar ik mee bezig was…

Het nieuws komt maar langzaam op gang. Op At5 is er vandaag eindelijk iets over gezegd. Dit is ook het enige nieuws wat ik tot nu toe erover heb gezien. Zelf hebben ze de kraakactie gefilmd en de buurt ingelicht. In de brievenbus lag een briefje met de reden van de kampeerkraak.

Het stuk grond tegenover mijn huis ligt al 2 jaar braak. En dat bevalt me prima, want ik zit niet te wachten op grote bouwprojecten die om 7uur ‘s ochtends in volle gang zijn. Het gebouw dat er stond schijnt echter 2 jaar geleden gesloopt te zijn om kraak te voorkomen. En vandaar dat ze er nu aan het kamperen zijn. Ze kraken het alsnog, naar eigen zeggen.

Het “leuke” aan dit alles? Ze geven er workshops en betrekken de buurt erbij. Borrels, workshops, samen tuinieren, hutten bouwen, klimmen…Ach, er gebeurt weer eens wat in de straat en ik heb er geen last van. Nu zijn de aan het voetballen en dat kan beter op een stuk braakliggende grond dan op de straat met al die auto’s…

Meer lezen?

Vorig jaar was hij in de HMH en ik ben niet gegaan. Dit omdat ik de locatie te groot vond? Ik weet het niet, maar toen ik me bedacht dat het misschien toch best leuk zou zijn, waren er natuurlijk geen kaarten meer te krijgen…

Poging 2:
Mika kwam naar het Westerpark en Marion en ik moesten en zouden erbij zijn. Dus werden er kaartjes gekocht.
Het weer was kut, dus deze keer deden we maar geen moeite om vooraan te komen. En ach, “het was maar Mika”.

Om half 8 kwamen we aan terwijl het eerste voorprogramma al bezig was. Sam Sparro, ik ben blijkbaar wereldvreemd, want ik ken ‘m niet… Het klonk wel ok, maar zag er eigenlijk niet uit. Maar misschien komt dat wel omdat ik het niet zo heb op mannen in glitterleggings 🙂

Daarna kwam Hercules & Love Affair. Wat een drama is dat zeg! Geen idee of drugs van invloed is geweest, maar het was (afgezien van bizar) vals van begin tot eind. Een berg inhoudsloze dance-achtige tunes waar doorheen gezongen werd door een (omgebouwde??) vrouw die vooral bezig was met mooi zijn en een man/vrouw die iets op de grond had laten vallen, aangezien de ogen hier steeds opgericht waren….

Mijn voeten deden al pijn van het staan toen Mika nog moest beginnen. Maar dat werd wel feest!

Ik had me er niet in verdiept van tevoren en werd dus heel erg positief verrast door de show. Er werd geopend met een circus- en acrobaten-act en dit ging de hele show zo door. Goed kijken naar de clowns op het podium of Mika misschien een van hen was. Of misschien Pierot die de lucht in werd gehezen. Maar niets van dat alles. Hij kwam gewoon met een grote grijns het podium op rennen. En had er overduidelijk zin in!

Het publiek gaat uit zijn dak. En hoewel ik dus best een eindje naar achteren sta, heb ik dat gevoel maar weinig gehad. Ik verwonderde me over zijn uitstraling en de lol die hij erin had. De moeite die hij had gedaan om best behoorlijk Nederlands te babbelen. En hoe zuiver de nummers eigenlijk gezongen worden.

Ik ben vreselijk slecht in het onthouden van de liedjes, maar ik denk dat hij zijn hele cd voorbij heeft laten komen. Hij begon met Relax, take it easy. En bij Big Girl werd het helemaal leuk. Een heel blik met dikke vrouwen in fluoriserende corsetten werd open getrokken om een feestje te vieren op het podium. En bij diverse nummers kwamen er weer andere mensen op het podium in andere kostuums. Een ware verkleedpartij van blije mensen.

Bij Happy Ending moet ik gek genoeg even slikken, maar het gaat net goed. En verder komen er nog violisten voorbij en wordt er een superleuke drumbattle gehouden op een vuilnisbak. Lollipop was voor mij het ultieme hoogtepunt. Er werd begonnen met een schimmenspel en daarna was het knallen. De complete groep mensen kwam weer het podium op in de meest uiteenlopende kostuums. Een overvloed aan ballonnen, confetti, slingers en weet ik veel wat werd de lucht in geschoten. Het feest was compleet, maar veel te kort…

Als toegift zong Mika nog “Rain”, een nummr van zijn nieuw te maken cd. Maar ik vond het een erg depri nummer, voor Mika begrippen. Daarbij kwam dat hij consequent vals zong in bepaalde stukken. Jammer en ik was even bang dat hij hiermee zou gaan afsluiten, aangezien ik alle nummers al voorbij had horen komen. Maar hij besloot te eindigen door Relax nog een keer te doen.

En als het dan afgelopen is blijkt dat Rain een regendans was. Je loopt richting bussen/trams/treinen en de regen komt weer naar beneden. Maar gelukkig bleef het tijdens het optreden wel droog…

Ik ben een ster in het niet kijken van series die iedereen geweldig vindt. Geen tijd of geen zin, of er gewoon niet aan toe willen geven. Ik weet niet wat het is. Maar uiteindelijk doe ik toch altijd wel een poging.

Series die ik ooit nog moet gaan kijken:
-Sex and the city
-Desperate Housewives
-House
-CSI
….

Inmiddels ben ik na lang tegenstribbelen een paar maanden geleden begonnen aan 24. En dat viel me alles mee. Hoewel ik pas bij seizoen 4 ben, ga ik nog wel even door. Al heb ik nu even een 24 pauze..

Verder ben ik ook iets te laat begonnen met het kijken van Alias (die was al lang van de zender toen ik met seizoen 1 begon), Prison Break (hoe kan een gevangenisserie leuk zijn?? Dat kan dus!) en last but not least: Heroes, de meest fantastische tv serie van het moment.

En gisteren ben ik dan eindelijk eens begonnen aan die serie met die lekkere dokter. Grey’s Anatomy…

Ja, de dokter is lekker. Maar verder vind ik de serie maar weinig boeiend. Maar toch, elke keer zet ik toch weer een nieuwe aflevering aan. Want als die ogen van Patrick Dempsey in beeld komen maakt dat het trage verhaal meer dan goed…

Dus ik kijk nog even een paar afleveringen verder…