Month: May 2009

IJsland staat al een tijdje op mijn lijst van “landen die ik ooit wil zien”. Dit vanwege de vulkanen. Iets unieks wat niet elk land zo nadrukkelijk aanwezig heeft als dit land. Maar IJsland is al sinds jaar en dag redelijk onbetaalbaar om voor de gein eens heen te gaan. Dus bleef het op mijn lijst…

Ik schreef me in voor de nieuwsbrief van Icelandair.com. Zag snoepreisjes voorbij komen die toch net ff te duur waren. Jaren verstreken en het land ging failliet. “We gaan ons geld halen in IJsland” werd vaak geroepen en ik ging maar eens kijken hoeveel zo’n reisje nu eigenlijk was, met die hele crisis.

“Voor 300 euro retour naar Toronto” stond er op de site. Laat ik daar nou net mensen kennen. En laat het nou eigenlijk mijn beurt eens zijn om die kant op te gaan. Ik riep wat op msn. Kreeg een enthousiaste reactie terug en voor ik het wist had ik een ticket geboekt naar Toronto. Niet zo heel lang, want zoveel geld had ik niet voor een hotel. Maar aangezien het met tussenstop in IJsland was, wel met een overnachting in Reykjavik. De vliegticket werd er niet duurder van en dan kon ik stiekem alvast een beetje proeven van IJsland. Ik was er tenslotte toch…

Maanden gingen voorbij. Ik kreeg het vooral druk op het werk en was even niet meer bezig met die hele trip. Gehaast werd er gezocht op internet wat er eigenlijk in Reykjavik te beleven viel in die paar uur dat ik er was. Helaas konden er geen spuitende geisers worden bezocht met mijn schema. Maar de Blue Lagoon was wel een mogelijkheid. Zelfs onderweg van het vliegtuig naar het hotel. Ideaal. Zo geboekt, zo gepakt. Voor ik het wist was het woensdag en zou ik de dag erop al vertrekken.

Het voordeel van weinig tijd hebben, is dat je je ook niet heel lang zenuwachtig kunt maken over de lange vluchten die je voor de boeg hebt. En na al die keren vliegen de laatste tijd, begint de vliegangst gelukkig ook wel af te nemen. Dus ik liep relaxt rond op Schiphol. Verbaasde me over de goede lokatie die deze luchtvaartmaatschappij heeft op onze luchthaven (zowat tussen KLM in!!). Pakte mijn boek erbij, zette wat muziek op en kon niets anders doen dan wachten.

De vlucht was op tijd. Misschien zelfs te vroeg! En het vliegtuig was maar half vol. Dat viel dus best tegen met mensen die hun geld nog zouden gaan halen in IJsland! We stegen op en ineens kwam ik tot de conclusie dat we eigenlijk alleen maar over zee vlogen. Er zat dus toch nog wel een beetje vliegangst gezien het feit dat dit me zenuwachtig maakte. Twee motoren, als dat maar goed ging. Want je kunt niet echt een noodlanding maken op volle zee….

Maar er was niets meer aan te doen. Ik zat al in de lucht op een stoel naast het raampje. Met naast mij een lege stoel. De vlucht duurde 3 uur en al die tijd heb ik mijn boek zitten lezen en op het schermpje de vlucht gevolgd. Hoe hoog zitten we? Waar vliegen we nu? Wat is dat stukje land dat ik daar in de diepte zie? Nog op volle zee zette de piloot de landing in en kwam er in de verte zicht op een kale vlakte dat IJsland zou moeten zijn.

Vanuit de lucht was het een grote bruine kale woesternij. Met hier en daar een berg met sneeuw en ijs. Maar hoe dichter we bij de luchthaven kwamen, hoe minder ijs en hoe meer bruine vlakte het was. Dat mensen daar konden leven? En als er geen bomen en gras groeit, wat eten die mensen dan in hemelsnaam aan groenten??? We zakten lager en lager en ik zag ergens in de verte een rookpluim hangen in the middle of nowhere. Dit moest de Blue Lagoon zijn en een vrouw in de buurt bevestigde dit. Ze waarschuwde me vooral mijn haar niet nat te laten worden als ik het mooi wilde houden. Voor ik het wist stond het vliegtuig aan de grond met de zachtste landing die ik ooit heb meegemaakt. Een verademing!

Er gaat een bus van de luchthaven naar de Blue Lagoon. Hier kun je vervolgens een tijdje blijven met je koffers in de bus. Twee uur later gaat de bus dan naar de hotels (iedereen wordt netjes bij het hotel afgezet). Je kunt ook ervoor kiezen om langer te blijven en vier uur later de bus naar de stad te nemen. Je moet dan alleen de koffer wel van boord halen en jezelf 4 uur zien te vermaken op een plaats waar je vantevoren niet weet hoe leuk het daar is.

De rit erheen zit ik me te bedenken hoe lang ik zal blijven. Ondertussen zit ik me meer en meer te verbazen over het landschap waar de bus doorheen rijdt. Rotsen en overal zee. Het eiland lijkt zo klein! Mensen zeggen wel eens dat het net een maanlandschap is, en ik begrijp nu waarom. Stukken bruine vlakte liggen overal waar je kijkt en zien eruit alsof nog nooit iemand daar voet op heeft gezet. Ik vraag me af hoever daaronder lava stroomt en hoe vaak het landschap verandert. En hoe lang het dus nu al zo erbij ligt. Hier en daar ontdek ik dat er ook wel eens mos op groeit. En dit is dan ook meteen het enige wat er groeit, want bomen zie ik nergens. Een vreemde gewaarwording terwijl ik in de verte de dampen van de Blue Lagoon zie verschijnen.

Aangezien ik normaal ook niet het type ben om uren in een zwembad rond te hangen. En dat ik verwacht na 45 minuten al aardig verschrompeld te zijn, ga ik voor de korte variant. Ik laat mijn natuurlijk veel te zware koffer in de bus en loop tussen de lavastenen naar de ingang. Een stukje water ligt er klaar om in gebruik genomen te worden. Melkachtig water wat een witte aanslag achterlaat op de bruine stenen. Het lijkt zeer chemisch en ongezond en toch zal ik er minuten later aan moeten geloven.

Mijn badpak aangetrokken en vol goede moed me klaarmaken voor het witte bad. Voor die tijd toch nog even verplicht naakt douchen (konden ze dat vantevoren niet even melden???). Helemaal nat de koude buitenlucht in. IJsland is niet mega koud, maar het zal ongeveer 6 graden zijn met een harde koude wind vanaf de oceaan. De dampen komen van het warme water af waar iedereen maar wat graag in duikt. Ineens lijkt het niet meer chemisch en ongezond, maar vooral warm. Ik hang de handdoek op en voor ik het weet loop ik het trappetje af zonder dat ik kan zien waar ik mijn voeten zet.

Heerlijk water, verwarmd door natuurlijke bronnen waar IJsland zo beroemd om is. Kunstmatig aangelegd, maar het lijkt zo natuurlijk. Onder je voeten voel je de rotsen en erg diep wordt het er niet. Maar genoeg om lekker te dopperen en rond te lopen. De dampen maken het bijzonder. Je ziet wat mensen in de mist genieten van het warme water. Achterin is het niet druk en hier en daar zie je een hoofdje in de mistige witte melk. De wind jaagt de mist over het water en zo nu en dan sta ik op om even adem te happen en de boel te overzien. Maar onder water is het eigenlijk toch lekkerder met de koude wind.

Overal waar je kijkt zie je mensen met modder op hun gezicht en na een tijdje rondkijken blijkt dat je dit gratis uit potten kunt pakken die rondom het melkbad in het water staan. Ik zie diverse mannen die zichzelf vol overgave een wit kleimasker geven. Stoer als ze zijn, hier is het blijkbaar de gewoonste zaak van de wereld. Maar in Nederland zie ik ze niet zo snel naar een beautyfarm gaan…

Een uur in en uit het water is wel genoeg. Verschrompeld en relaxt maak ik me klaar. Ik eet nog even wat en duik de bus in voor Reykjavik. Ik dommel in slaap in de bus door mijn warme ervaring en voor ik het weet zien we in de verte Reykjavik al liggen. Mijn hotel ligt midden in het centrum en de bus kan niet voor de deur maar wel net om de hoek stoppen. Ik check in en ga op zoek naar wat eten.

Er zit een mexicaans restaurant net naast het hotel. Hier blijkt al snel dat er inderdaad niet veel met groenten gedaan wordt in dit land. De chicken burrito is ook precies wat het zegt. Kip in een pannenkoek. Niet bijzonder en zelfs saai. Het zielige hoopje sla wat als garnering dient smaakt meer naar andijvie. Maar ik heb tenminste gegeten en besluit een wandeling te maken om een eerste indruk te krijgen van de stad.

De hoofdstad van IJsland is Reykjavik. En dan vallen iets meer dan 100.000 inwoners wel tegen. Mijn hotel ligt in de belangrijkste winkelstraat, maar ik herken amper winkels. Onderaan de heuvel zie ik de zee al liggen en ik besluit die kant op te lopen. Al snel snijdt de ijzige wind door mijn kleren en voel ik mijn gezicht en vingers lichtelijk bevriezen. Er zijn geen mooie stranden en de golven slaan door de harde wind als een bezetene tegen de rotsen aan. Er is een grote straat direct langs de kade aangelegd en een huisje aan de zee hoef je dus niet te verwachten. Niet over nagedacht of onverkoopbaar door de harde wind? Ik waai nog even uit maar hou het vanwege de kou niet erg lang vol.

Ik ga op zoek naar de typische IJslandse huisjes in al die vrolijke kleuren. Het valt me op dat de huisjes vaak slecht onderhouden zijn. De muren van de typische huisjes zijn afgedekt met ijzeren golfplaten en de houten kozijnen rotten ongeveer weg terwijl je ernaar kijkt. Hoewel ik had gelezen dat Reykjavik populair was onder de celebs, vraag ik me af wat die mensen in hemelsnaam aan deze stad vinden.Het “geweldige nachtleven” laat ik voor wat het is, aangezien het onvindbaar is… Ik besluit in het hotel dan maar te gaan ontdekken wat er te beleven valt in deze stad en ik ga met een omweg richting hotel. Dan kom ik nog langs de beroemde Hallgrimskirja, de originele kerk die hoog boven de stad uittorent, maar voor de gelegenheid in groene doeken is gewikkeld vanwege renovatie….

De dag erop besluit ik naar het oude centrum te lopen. Volgens de plattegrond moeten daar aardig wat mooie gebouwen te vinden zijn. Ik zet de wandeling in en loop onder een bord door dat zegt dat dit de belangrijkste winkelstraat van Reykjavik is. De straat is uitgestorven en maakt een hopeloze indruk. Is het altijd zo erg of alleen omdat het zo slecht gaat met dit land? Ik vraag het me af…

Voor ik het weet ben ik per ongeluk het oude centrum al doorgelopen. Het stelt niet zoveel voor. Een pleintje met wat typische stalen gebouwtjes in vrolijke kleuren. De vijver iets verderop maakt meer indruk. Hierna heb ik eigenlijk wel het idee dat ik alles wel gezien heb, maar de bus naar het vliegveld gaat pas over 2 uur. Dus ik vraag een paar jongens op straat of er nog wat leuks te zien is en zij verwijzen mij naar Perlan, een gebouw bovenop een heuvel in Reykjavik met uitzicht over de stad. Aangezien alles te lopen is in deze stad begin ik de wandeling en een half uur later sta ik bovenop de heuvel te kijken naar de hoofdstad van IJsland.

Ik maak wat foto’s en dan weet ik het echt niet meer. Een taxi brengt me naar mijn hotel en het wachten is op de bus naar het vliegveld. Waar mijn vlucht naar Toronto staat te wachten….

IJsland: Wil ik meer van zien, maar de hoofdstad ken ik nu wel. Kale bende op het eerste oog waar geen hol te beleven valt. Met kansarme mensen die er nog hoop hebben op een toekomst. Maar als ze hun broek in hun sokken blijven proppen heb ik daar een hard hoofd in. Ga hier dus vooral op vakantie om ze een beetje te helpen. Ze hebben het hard nodig. Maar ga vooral het binnenland in!

Schiphol, camera check

Fijn beeldscherm in het vliegtuig van Icelandair

Klik hieronder om meer foto’s te zien!!
Goed boek (aanrader, in 1 ruk uitgelezen). Wie zei er nou ook weer dat ik het moest lezen???

Bijna in Reykjavik (vliegtuig zat trouwens maar halfvol)

IJsland?

Of geen IJsland?

Omdat er geen gras is, gelieve nu dan maar liever niet op het mos te lopen…

Hoge verwachtingen van de Blue Lagoon

Stenen, lava en meuk…. Er komt geen einde aan

Maar dat ziet er prettig uit…

Lekker warm ook.

Heerlijke eerste kennismaking met IJsland!

Nu al uitgerust!

De maan?

Typisch Reykjaviks huisje midden in het centrum

Niet echt een badplaats achtige kust. Stond giga veel (ijskoude) wind

Fijne lucht

Straatje richting zee

Ander straatje richting zee

Kamer voor 1 nacht midden in centrum van Reykjavik

Op het bord staat dat dit de belangrijkste winkelstraat van Reyjavik is…. Zegt genoeg?

Typische huisjes

Typische villa

Vijver in het centrum (ja echt)

Zwanen blijven trouw

Huisjes zijn vaak gemaakt van hout met stalen golfplaat afgewerkt… Deze wordt zeer goed onderhouden…

Even geen metalen huisje…

IJslandse vlag

Uitzicht vanaf een heuvel

Het is er erg rustig.

Allerlei kleuren huisjes

Eet/hangplek tegenover het hotel

Remi zou zich hier prima vermaken denk ik…

Wachten op het vliegtuig naar Toronto…

Vanuit een middeleeuws internetcafe…. *zucht*

Reykjavik

Toronto

Ik heb lang gezocht naar een internet cafe. Het schijnt dat ik een perfecte lokatie voor mijn hotel heb. Zo goed zelfs, dat er gratis wifi is in het hotel. Alleen dat het hotel er niet aan heeft gedacht er een laptop bij te doen…:(

En omdat het een zakencentrum is en zaterdags geen zaken worden gedaan, dat het internetcafe op de hoek ook maar gesloten is…

Maar verder is het geweldig. Stukken beter dan Reykjavik. Wat een gehucht is dat zeg!! Maar verslag volgt.

Zo, de koffers zijn gepakt. Het vliegtuig wacht….

Vandaag & morgen: Reykjavik
Vrijdag, zaterdag, zondag, maandag: downtown Toronto
Maandag, dinsdag, woensdag: net buiten Toronto bij Lynda

Oja, vanavond zit ik hier:

Lekker uitbuiken op de bank. Met de laptop op schoot de krant lezen. De post ligt op een stapeltje op de bijzettafel. Maar ik heb even pauze…. De katten hangen een beetje rond in de woonkamer en de verwarming staat lekker warm. Eindelijk weer een beetje rust na een paar drukke dagen. Ik suf een beetje weg.

Ik hoor het knappen van de brokken tussen de kaken van een kat. De katten zijn aan de flinke kant, dus aan dat geluid ben ik best gewend. Het valt me eigenlijk al niet eens meer op. Ik knuffel met mijn rooie kater die languit op de bankleuning hangt genietend van de warmte die van de radiator af komt. De zwarte jongen kijkt slaperig toe vanaf een ander stukje leuning.

Het geknaag gaat echter door en dat is vreemd. Als mijn beide katten op de bank hangen, waar komt dat geknaag dan vandaan? Ik stamp mijn voet op de grond en beiden kattenkoppen worden wakker. Vanachter de bank, waar het voer staat, stuift er een rood/wit brutaaltje de gang in. Mijn zwarte monster kijkt verdwaasd die richting op. Mijn rooie held springt op en gaat nieuwsgierig er achteraan. Bij het luikje komt het tot een gevecht wat hij trots wint….Ja, het gevecht met het kattenluikje kan hij wel winnen. De brutale kat was allang buiten op de veranda aan het nagenieten van zijn zojuist verorberde maal….Snotaap!