Altijd als de deurbel gaat, komt het mij niet uit. Eigenlijk hetzelfde als met de telefoon. Die gaat vreemd genoeg altijd tijdens mijn favo soap of een goede documentaire. En als de deurbel gaat lig ik nog in bed of sta ik onder de douche. Dus schrok ik van de bel, trok in in razend tempo een broek aan en liep naar de deur. Of eigenlijk huppelde ik als een klein kind. Ik wist namelijk wie daar zou staan. Het was de postbode met mijn veel te dure speeltje. In een vlaag van verstandsverbijstering had ik mezelf namelijk een Wii kado gedaan.
Waarom? Ik haat fitness. En niet een beetje. Het is saai, frustrerend en had ik al gezegd saai? Retesportief als ik ben, kan ik een sport niet op halve kracht doen. Leuk als je overgewicht hebt. Zo ging ik voor de gein weer eens turnen om wederom verliefd te worden op die sport, maar ook te ontdekken dat een week je nek niet kunnen draaien een teken van je lijf is dat dit niet de meest slimme actie was. Fanatisme en een niet meewerkend lijf is vaak genoeg reden geweest te stoppen. Iets op halve kracht doen we niet. En als ik met volleyballen deuken in de vloer maak met mijn flitsende duikacties, terwijl de rest van het team nog geen stap extra doet voor een bal, zijn de verhoudingen wat scheef. Mijn lijf is niet gemaakt voor topsport. Je komt niet meer van de grond als je springt, ook al denk je zelf huizenhoog boven het net uit te komen. Er bleef weinig over qua sport wat niet mijn gewrichten zou kosten. Fitness, wandelen en zwemmen….
Fitness: meerdere pogingen ondernomen maar hield het nooit langer dan 5 keer vol. Na een uur sporten het helemaal zat zijn. Het idee hebben dat het niets heeft opgeleverd en natuurlijk een ontzettende vreetkick krijgen zodat je eindigt in de snackbar om de hoek. Gek he, dat je daar niets van afvalt 😉
Wandelen: ik wandel zat. Of is dat slenteren? Als ik ga winkelen ben ik uren onderweg. En val ik daar ooit van af? Als ik de spiegels in de winkels mag geloven word ik per winkel dikker!
Nee, dan zwemmen: jezelf in een badpak hijsen om vervolgens de strijd met je schaamte aan te gaan en snel onder water te verdwijnen. Na 10 baantjes heb je het wel weer gehad en wil je niets liever dan met die leuke kerel in de baan naast je blijven kletsen. Maar hij is wel gedisciplineerd en ik vind baantjes trekken saai….
Dus dan blijft er weinig over. Een zoveelste poging tot fitness op het werk veroorzaakte een klein optimistisch piekje. Met de tv aan is het een stuk minder erg. Maar zou dat niet stukken simpeler zijn om het thuis te doen. Gewoon een home- of crosstrainer voor de tv neerzetten zodat je elke avond tijdens je favo soap in ieder geval je portie beweging krijgt? Via internet zag ik al snel door de bomen het bos niet meer, schrapte ik de hometrainer omdat ik toch elke dag ook al naar het werk fiets, en googlede ik naar de beste crosstrainer om af te vallen.
En dan ineens kom je op een site waar mensen bloedserieus vertellen dat ze de crosstrainer gebruiken naast de Wii Fit. De afgevallen kilo’s vliegen je om de oren en ik bedenk me ineens het enthousiaste verhaal van iemand die regelmatig gaat snowboarden op de Wii en er spierpijn aan overhield. Ik hou wel van computerspelletjes en de Wii maakt me op feestjes nog best wel aan het lachen. Genoeg reden om het in ieder geval eens te proberen.
Dus ik kocht een Wii, de Wii fit, het snowboard-spel en nog diverse extra’s. En ondertussen kocht ik ook bijna Mario Kart en Guitar Hero. Maar ik ken mezelf, ik zou niets anders meer doen dan die spelletjes spelen….
De doos was zo uitgepakt en het spel aangesloten. En ik wilde natuurlijk meteen snowboarden. Na 5 minuten zette ik geirriteerd dit spel uit. Doordat ik teveel achterover hing zat er geen tempo in. En vreemd genoeg kwam ik er ook veel te laat achter dat het meisje op het snowboard net andersom erop stond dan ik. Al met al ging het dus voor geen meter! Dat ik uberhaupt de finish nog heb gehaald!
Nee, eerst de Wii Fit maar proberen dan. Dit spel wil meteen alles van je weten. Je moet je eigen account aanmaken en je wordt meteen lekker met jezelf geconfronteerd. Je maakt je eigen “evenbeeld” na en vult je gegevens in. Dan wordt je fysieke gesteldheid gecheckt. Of je even op het balanceboard wilt gaan staan. En prompt wordt je evenbeeld opgeblazen tot een michelin-vrouwtje. “U bent obese”. Alsof ik dat zelf niet weet! Als een personal trainer wil het apparaat afspraken met je maken over hoeveel kilo je gaat afvallen de komende tijd. En natuurlijk mag je daar gaandeweg best van afwijken, maar beter van niet natuurlijk.
De totale tijd dat je aan het “sporten” bent, wordt bijgehouden. Ik begin met de “makkelijkste” spellen: de balans-games. Nadat ik behoorlijk slecht blijk in het besturen van balletjes met mijn gewicht, ben ik nog slechter in de ski-slalom. Bij het schansspringen is het maar goed dat het een spelletje is, zovaak als ik mijn nek breek. En bij het koppen van voetballen raak ik vaker een schoen dan de bal.
Bij het uitproberen van de aerobics games ontdek ik mijn talent. Het is de Hula Hoop die ik direct onder de knie denk te hebben. Maar bij de uitslag is de Wii toch minder te spreken over mijn prestatie: “Amateur!”. Steps blijkt best geinig te zijn en ik hoop wel direct dat er vele verschillende varianten gaan komen van deze oefeningen omdat het anders wel heel eentonig wordt. Het joggen slaat werkelijk nergens op en is nog vermoeiend ook! Met de remote in je broekzak moet je stil op je plaats blijven “joggen” maar je mag vooral niet te hard gaan. Ik merk dat ik sneller wil dan mag en krijg bijna ruzie met het apparaat.
Na 1 minuut Yoga haak ik af. Ik heb het geduld daar niet voor om de trainer alles voor te laten doen en dan zelf weer te gaan doen. Inmiddels staat de timer ook al op 30 minuten en vind ik het gezegend voor de eerste dag.
Tijd om wat lekkers te eten!
