Een jaaroverzicht. Hoe suf. Maar ideaal om je jaar af te sluiten en blanco een nieuw jaar in te stappen. En aangezien mijn leven na deze jaarwisseling ook heel symbolisch blanco in een nieuwe richting verder gaat, is dit het ideale moment om te schrijven…
Eind 2009 heb ik helaas geen vooruitzicht gemaakt voor 2010. Maar ik weet wel, dat als ik dat had gedaan, er geen bal van had geklopt! Wel had ik op mijn 32ste verjaardag een zeer goed gevoel over het jaar dat komen zou. En dat lijkt het wel te zijn!
In januari ging het voor mijn gevoel best goed. En dat kreeg ik ook te horen. Dat goede gevoel was lekker, maar onwennig. “Is dit blijvend?” en “Maak ik mezelf dit wijs?” niveau. Ik was een beetje aan het daten en dat was leuk, tot ik -zeer ironisch- op Valentijnsdag meneer zijn ware bedoeling ontdekte. In de liefde besloot ik het wat rustiger aan gaan doen. En toch kon ik het niet laten en zat ik even later aan de bar met een man die bij elke uitspraak een onderbouwing wilde. En toen ik bij een dramatische koppelpoging terecht was gekomen, waarbij ik tegenover een egocentrische motormuis te zitten kwam, was de maat vol. Even niet meer voor mij. En dat duurde tot eind van het jaar, toen ik weer een oude scharrel tegenkwam en mijn eerste “speeddate” had.
Mijn agenda had dus ruimte genoeg voor andere activiteiten. Ik weet nog dat ik in 2009 mij zeer zorgen maakte om de concertagenda van 2010. Maar ik heb me uiteindelijk prima vermaakt. John Mayer was echt het hoogtepunt. Jamiroquai het dieptepunt. En verder ben ik langs gegaan mij Amy Macdonald, Mika, Jamie Cullum, Scissor Sisters, Paolo Nutini, Snowpatrol, A Fine Frenzy, Bertolf, Ed Kowalcyk en de nep-beatles.
Hoor ik daar iemand heel hard “En Robbie dan?” roepen? Qua Robbie is het behoorlijk magertjes. Hij heeft zich aangesloten bij Take That, maakte nog maar eens een Greatest Hits album en besloot te bang te zijn om nog solo op te treden. Ik heb hem nog bij Soccer Aid gezien, en verder kan ik mij niets herinneren. Het Take That-optreden bij The Voice of Holland ben ik niet eens heen geweest. En om eerlijk te zijn, Robbie is voor mij een klein beetje over. Hij is getrouwd en verpest eigenlijk elk Take That optreden met zijn aandachttrekkerij. Toch heb ik nog 3 kaarten gekocht voor de optredens in 2011, waarover ik serieus twijfel of ik daar wel heen wil. Met name die in Manchester..
Ik ben er namelijk afgelopen zomer tijdens mijn UK rondreis achter gekomen dat Manchester niet mijn favo stad is. Met de trein ben ik in mijn uppie de route Amsterdam-Londen-Manchester-Sheffield-Bath-Londen-Amsterdam gaan doen. Het programma was veel te vol, maar ik heb ontzettend mooie dingen gezien. En eindelijk bij Stonehenge geweest, wat maar een weinig magisch gevoel geeft in het echt. Deze rondreis bewees maar weer dat ik prima in mijn eentje op vakantie kan en misschien nog wel beter dan met de gemiddelde vriendin samen 😉
Want ook qua vriendschappen is er best wel wat veranderd. Soms moet je loslaten, hoe moeilijk ook. Maar dit jaar bewees maar weer dat de ruimtes die ontstaan met iets veel mooiers worden opgevuld. Of kwam dat omdat ik beter in mijn vel kwam te zitten?
Het wantrouwen rond mijn goede gevoel werd vertrouwen. De chronisch licht depressieve neiging verdween gaandeweg steeds verder naar de achtergrond. Tot het eigenlijk verbleekte tot PMS ;). Ik heb mezelf zien veranderen in een spontaner en luchtiger mens. En niet alleen geestelijk, maar lichamelijk was 2010 ook een succes. Ik ben hooked aan shiatsu, homeopathie en reiki. Die blijkbaar een magische combinatie vormen om van je galsteenaanvallen af te komen. In de zomer had ik er nog heel veel last van, tot het de afgelopen maanden veel minder heftig werd en nu al 2 maanden niet meer is voorgekomen *afkloppen* terwijl ik niet eens zo heel veel veranderd heb aan mijn voeding.
Maar heus niet alles in 2010 was rozengeur en maneschijn. Dit jaar leek een “ziekte met een K” epidemische vormen aan te nemen binnen de familie, met als dieptepunt het overlijden van mijn lieve oma. Verder gaat iedereen “schoon” 2011 in, en dat is best een goede score. En niet alleen slecht nieuws in de familie, mijn broertje is sinds 2010 verloofd en helemaal gelukkig!
Het jaar 2010 begon dus eigenlijk op rolletjes en ging steeds harder rollen. Naast de toneelles die ik nog steeds volg (bij verschillende docenten), begon ik met een cursus Spaans (geen succes) en zang. Ik kocht een piano, nam pianoles en oefen meer dan toen ik nog een klein kind was. Met als doel om ooit het Amelie stuk van Yann Tiersen te spelen. Wist ik veel dat ik dat eind december 2010 al voor elkaar kreeg?
En dat gerol had allemaal effect op de rest van mijn leven. Je denkt je voorzichtig te oriënteren in alternatieve richtingen bij je huidige baas, en van het een volgt het ander. En ik geloof dat toeval niet bestaat, maar dat ik de timing mee had. Want ik begon begin december met een week stage lopen, die stage werd wat verlengd, ik werd daar benaderd voor een andere klus en begin 2011 start ik ineens (totaal onverwacht) op een andere werkplek. Het kan snel gaan….
Echt, die rolletjes waar je leven op loopt zijn grandioos. Al moet ik wel een beetje uitkijken dat ik geen overflow genereer in mijn hoofd met al die ideeën die nu de hele dag voorbij komen. Inmiddels heb ik weet ik hoeveel boeken op het programma, wil ik 2 bedrijven beginnen en wil ik van alles doen met sociale media. Want in 2010 is mijn twitter verslaving wel wat ernstiger geworden. Meer dan 9000 berichten sta ik nu. En het is zelfs zo erg dat ik soms zelfs betaald twitter…. Dat allemaal gaat wel ten koste van mijn blogfrequentie 🙁
Conclusie? 2010 was een geweldig jaar… 2011 wordt waar mogelijk nog beter!
