Het begint hier aardig op te schieten. Het theoretische deel van de opleiding is bijna voorbij en dan kunnen we beginnen met ons mini project. En daar is iedereen merkbaar aan toe. De motivatie voor de reguliere opdrachten is enorm afgenomen. En dat is best jammer, aangezien het best boeiende (en nieuwe) onderwerpen zijn.
Een project bedenken is nogal een uitdaging. Het is natuurlijk de taak van de begeleiding en docenten om te zorgen dat je project haalbaar en interessant genoeg is. Maar als je projectidee voor de zoveelste keer wordt afgeschoten zonder duidelijke reden, dan is op een gegeven moment je inspiratie ook wel een beetje op. Er liepen behoorlijk wat gefrustreerde mensen rond vlak voor het weekend, die weer vanaf 0 mochten beginnen.
Ik ben te eigenwijs en koppig om zomaar alles af te laten schieten. Dat kan best tot gevolg hebben dat ik straks een dramatisch project draai, maar ach. Ik verheug me erop en dat is het belangrijkste. Het is al eens volledig afgeschoten, het was te groot en onhaalbaar. En nu zijn ze ineens enthousiast nu ik het concreter heb gemaakt (maar nog steeds hetzelfde idee). Wat zegt dat over mij en de docenten, vraag je je dan af.
Het helpt dat ik mijn draai lekker heb gevonden. Het was even een tijdje lastig, maar het weekend Tahoe heeft me goed gedaan. Soms betrap ik me erop dat ik mezelf een beetje als een local zie. Dat is vooral een grappig binnenpretje wat mijn dag helemaal goed kan maken.
Het begon me deze week op te vallen dat de buschauffeurs me niet meer vragen of er iemand me op komt halen bij de brug. En als je een toerist de weg kunt wijzen zonder dat ze door hebben dat je er zelf ook nog niet zo lang bent, is dat erg grappig. Maar het hoogtepunt was toch wel dat ik van de week een “bekende” tegen kwam in de bus. Gewoon iemand die ik ken uit de stad, van een paar weken daarvoor. “Kleine wereld”?
En verder? Ik ben vrienden aan het maken. Vrijdag in plaats van de borrel van school met een vriendin en haar man een hapje gaan eten. Dat was wel even nodig. Minder slap geouwehoer en gewoon leuke gesprekken. En zaterdag ben ik de halve dag door de stad wezen wandelen (en ook gegeten natuurlijk) met een vakgenoot die ik hier in november heb ontmoet.
Dat wordt straks nog best even slikken als ik terug vlieg. Want ga ik hier ooit nog terug komen? Dat is de grote vraag. En de tijd begint aardig te vliegen. Nog zoveel te doen en nog zoveel te zien! Ik wil nog niet aftellen!!
