“Bedankt dat je deze rit zo ont-zet-tend gezellig hebt gemaakt!”, wilde ik zeggen. Maar het leek me beter van niet. Deze gigantische snob die zojuist uit de auto stapte, zat compleet in mijn allergie. En dat is knap, zonder dat ze ook maar 1 woord gezegd had.
Een half uur eerder had ik op de laatste streepjes batterij van mijn mobiel nog een “Uber pool” kunnen aanvragen. Buiten was het bar koud (het schijnt dat het gaat regenen) en ik was dan ook erg opgelucht dat de auto na 10 minuten wachten eindelijk op dook. Dit keer zat er al een klant in de auto en liep ik naar de andere kant om plaats te nemen. Ik zei de man achter het stuur gedag en het meisje wat al in de auto zat. Geen reactie van haar. Tijdens de hele rit bleef ze strak voor zich uit staren op haar mobiel. Met haar “clutch” (zo’n handtas wat eigenlijk een te grote portemonnee is) op haar schoot, haar lange beige jas en haar teveel gepoederde gezicht was ze niet van plan om deze rit gezellig te maken. Dus besloot ik terug te denken aan de leukere ritjes.
Elke klasgenoot had het over Uber. Door de hele stad heen zie je mensen met mobiele telefoons in hun hand wachten op een auto. Soms sta je bij een bushalte en stopt er een auto. Als het raampje naar beneden gaat vragen ze of je bent. Onder hun voorruit zie je het Uber logo en dan weet je al hoever het is: hij kan zijn klant niet vinden… Het was zo vanzelfsprekend en ik was nog Uber-maagd. En om eerlijk te zijn vond ik het doodeng om te proberen. Die mensen zijn geen officiele chauffeur, en wie zegt dat ik niet ontvoerd of verkracht word? Als vrouw alleen in een vreemde stad zomaar bij een vreemde man in de auto stappen. Laat mijn ouders het maar niet horen!!
Na een tijdje begon het te kriebelen. Ik kreeg nog wel eens het aanbod na de borrel om een rit te delen, maar ik had geen idee wat ik me daarbij voor moest stellen. Voor het geval dat installeerde ik de app alvast op mijn telefoon. Je weet maar nooit…
Na een paar keer ruim 30 minuten in het donker op een bus te moeten wachten wil je wel, maar weet je nog niet zo goed hoe. Gelukkig kwam daar een dagje uit met een local die alles met Uber doet en mij op sleeptouw nam.
En zo was het zomaar een zaterdag in februari, en zat ik in een bomvolle auto met een paar wildvreemde mensen de grootste lol te hebben. En dat voor 5 dollar per ritje. Als je je dan bedenkt dat de rit met de bus ongeveer 4,50 kost, zou ik wel gek zijn om niet vaker een “goedkope taxi” te nemen.
“Uber pool, voor 5 dollar op plaats van bestemming in San Francisco”. Je geeft je huidige locatie aan, je geeft je bestemming aan. Het systeem zoekt een beschikbare Uber-auto in de buurt en dan wacht je. Tijdens het wachten zoekt het systeem naar een mede-passagier (of je bent zelf de tweede) die op de route ligt en dezelfde kant op moet. Op die manier kunnen de kosten laag blijven.
Ze waarschuwden er wel bij dat de prijs elk moment omhoog kon gaan. Maar het was al even 5 dollar dus niemand dacht dat dat snel zou gebeuren. Maar natuurlijk: 2 dagen nadat ik ermee begon ging de prijs per rit omhoog naar 7 dollar. Inmiddels was ik al overtuigd genoeg van de vele voordelen dat ik het toch wel blijf gebruiken.
Het is eigenlijk een bijzonder leuke manier om de stad te zien en nieuwe mensen te leren kennen. Want doordat er andere mensen opgepikt worden rijdt de auto bijna altijd wel een iets afwijkende route. En over het algemeen ontstaan er best leuke gesprekken in de auto.
Inmiddels hebben die Uber ritjes mij drie visitekaartjes opgeleverd van zeer boeiende mensen. Heb ik mooie verhalen gehoord over rijke mensen die een au pair voor hun hond hebben. Krijg je inzicht in de geschiedenis van San Francisco. Maar ook hoe de taxi wereld onder Uber lijdt. Ik heb hard gelachen om sterke verhalen die verteld werden na de nodige drank. En heb ik uitgebreide gesprekken gehad over werk, passies en hobbies.
Als iemand laat merken dat ze geen zin hebben in gezelligheid, wordt het een saaie rit. En soms een hele ergerlijke rit. Maar ook die geven me inspiratie, zoals je ziet… Dan nog niet te spreken over de twee zwaar irritant hysterisch roddelende dames op de achterbank die mij de indruk hebben gegeven dat er iets ernstig mis is met de Engelse taal. Maar daarover later meer….
